Τα χρονικά του Τσιανγκ Μάι αφηγούνται την ιστορία δύο πρωταθλητών του Muaythai τον 15ο αιώνα.
Yi Kumkan και Fang Ken
Το 1411 ο Βασιλιάς Σεν Μουάνγκ Μα απεβίωσε αφήνοντας πίσω του δύο γιους και συγχρόνως δύο κληρονόμους για το θρόνο. Οι δύο γιοι Yi Kumkan και Fang Ken ξεκίνησαν τον πόλεμο για το θρόνο. Κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να πάρει το πάνω χέρι και ο πόλεμος συνεχιζόταν ασταμάτητα. Τότε ο Fang Ken πρότεινε να ακολουθήσουν τις παραδόσεις του παρελθόντος και να λυθεί το ζήτημα της διαδοχής μέσω μάχης Muaythai. Ο Yi Kumkan συμφώνησε. Και οι δύο πρίγκιπες δήλωσαν ότι ο αγώνας θα ήταν μέχρι να ματώσει ο ένας από τους δυο μαχητές τους.
Σύμφωνα με τις αναφορές, ο αγώνας διήρκεσε αρκετές ώρες, έμοιαζε ισόπαλος αλλά ο μαχητής του Fang Ken κόπηκε ελαφρώς σε ένα σημείο στο πόδι. Ο Yi Kumkan έγινε τελικά ο βασιλιάς.
«Tiger King» – Phra Chao Sri Sanpetch VIII
Μερικοί από τους θρυλικούς πρωταθλητές του Muaythai είχαν γίνει βασιλιάδες. Ο πιο διάσημος ήταν ο «Tiger King» Phra Chao Sri Sanpetch VIII, ο 29ος βασιλιάς του Krung Sri Ayutthaya. Ο Khun Luang Serasak, όπως ήταν γνωστός πριν γίνει βασιλιάς, ήταν ο Phra Petraja, ο ιδρυτής της δυναστείας Ban Plu Luang. Ο γιός του έγινε γνωστός ως Phra Buddha Chao Sua ή αλλιώς «Tiger King» λόγω της αγριότητας του ως μαχητής του Muaythai.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Tiger King, το Μουαϊτάι διένυσε μια από τις πιο χρυσές εποχές του, κυρίως λόγω του ενδιαφέροντος και της υποστήριξης του Βασιλιά. Κάθε στρατιώτης εκπαιδεύτηκε στην τέχνη. Το να είσαι καλός μαχητής του Muaythai ήταν ένας τρόπος στρατιωτικής προόδου. Ο ίδιος ο Βασιλιάς ήταν ένας ένθερμος υποστηριχτής και γνώστης της τέχνης αλλά κανείς μαχητής αντίπαλος δεν ήθελε να τον νικήσει, οπότε και έχανε σκόπιμα το συντομότερο δυνατόν. Μια έξυπνη τακτική καθώς ακόμη και το να ακουμπήσει κανείς τον βασιλιά είχε ως αποτέλεσμα την εκτέλεση του. Έτσι, ο Tiger King είχε ένα προβληματισμό: κέρδισε τους αγώνες επειδή ήταν Βασιλιάς ή επειδή ήταν ένας σπουδαίος μαχητής;
Η απάντηση
Η απάντηση ήρθε όταν ένα δικαστήριο του ανέφερε ότι υπήρχε μια τελετή σε ναό στο Ban Pajanta στην περιοχή Viset Chaichan, συνεπώς αφού θα υπήρχε γιορτή, θα υπήρχαν και αγώνες. Το επόμενο πρωί ο Βασιλιάς παίρνει τη συνοδεία του και ταξιδεύει περνώντας από ποταμούς με προορισμό την γιορτή στον ναό. Από το Tambom Kruad, πήγε με τα πόδια μεταμφιεσμένος μέχρι το χωριό. Ο Βασιλιάς ήταν πλέον ένας επισκέπτης, καλοδεχούμενος μαχητής από την πόλη και συνοδευόμενος από τους βοηθούς του, τον διευθυντή και τον προπονητή του.
Ο «Tiger King» εντόπισε σύντομα το χώρο διεξαγωγής των αγώνων και ζήτησε να αγωνισθεί. Ο διοργανωτής ήθελε να ζυγίσει τον βασιλιά ώστε να μπορεί να οργανώσει έναν καλό και ισοδύναμο αγώνα. Αλλά ο Βασιλιάς αρνήθηκε και είπε ότι θα πολεμούσε με οποιονδήποτε μαχητή ανεξάρτητα από το βάρος και το μέγεθος του. Ήθελε, είπε, να πολεμήσει τον τοπικό πρωταθλητή. Τα γραπτά αρχεία αναφέρουν ότι ο αγώνας που ακολούθησε ήταν μία συναρπαστική και επιδέξια μάχη μεταξύ δύο ταλαντούχων μαχητών. Ο «Tiger King» σύντομα έριξε το χτύπημα που οδήγησε στην ήττα του τοπικού πρωταθλητή. Ο «Tiger King» κέρδισε το χρηματικό έπαθλο του ενός Μπατ και ο χαμένος κέρδισε 50 Σατάνγκ δηλαδή μισό Μπατ. Στη συνέχεια ζήτησε περισσότερους αγώνες. Ο διοργανωτής δεν αρνήθηκε και κανόνισε περισσότερους αγώνες, τους οποίους ο βασιλιάς κέρδισε και πάλι.
Ο «Tiger King» συνέχισε να πολεμά και να νικά τους καλύτερους του Βασιλείου, ως ένας άγνωστος μαχητής, ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη και δοκιμάζοντας τις ικανότητές του ενάντια σε όλους.
