Η ιστορία του Muaythai είναι συνυφασμένη  με αυτήν του λαού της Ταϊλάνδης.

Όταν ο στρατός της Βιρμανίας λεηλάτησε και ισοπέδωσε την Αγιουτάγια – μέχρι τον 18ο αιώνα η Αγιουτάγια ήταν η πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης –  χάθηκαν μαζί της τα αρχεία της ιστορίας της Ταϊλάνδης και μαζί ένα μεγάλο μέρος της πρώιμης ιστορίας του Muaythai.

Από τα λίγα γραπτά που σώζονται προερχόμενα από τα γραπτά της Βιρμανίας, της Καμπότζη, των πρώτων ευρωπαίων επισκεπτών και μερικών ακόμη γραπτών από τα χρόνια του βασιλείου Lanna – Τσιανγκ Μάι, γνωρίζουμε πως όλες αυτές οι πηγές συμφωνούν στο ότι το Muaythai ξεκίνησε ως τέχνη στο πεδίο της μάχης και κατέληξε να είναι πιο θανατηφόρα και από τα ίδια τα πολεμικά όπλα που αντικατέστησε.

Όσον αφορά την προέλευση του Muaythai και την εξέλιξή του, οι πηγές είναι ασαφείς και συχνά αντικρούονται μεταξύ τους. Πάρα ταύτα, υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες.

Η πρώτη θεωρία υποστηρίζει ότι η τέχνη αναπτύχθηκε καθώς ο λαός της Ταϊλάνδης απομακρυνόταν από την Κίνα και εξελίχθηκε σε καθημερινό αγώνα επιβίωσης.

Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι μαζί με τον λαό της Ταϊλάνδης προϋπήρχε και το Muaythai που αναπτύχθηκε ουσιαστικά για να υπερασπιστούν τη γη και τους ανθρώπους τους από απειλές εισβολέων.

Η δεύτερη έχει σημαντική ακαδημαϊκή υποστήριξη και αρχαιολογικά στοιχεία. Η πρώτη είναι ωστόσο βάσιμη καθώς η περιοχή ήταν πολύ χρήσιμη στους προγόνους. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι το Muaythai ήταν το ουσιαστικό μέρος του Ταϊλανδέζικου πολιτισμού από την απαρχή του.

Βασιλιάς Naresuan / Βασιλιάς Prachao Sua

Στην Ταϊλάνδη το Muaythai θεωρείται ως το άθλημα των βασιλιάδων. Παλαιότερα, τα εσωτερικά ζητήματα λύνονταν μέσω αγώνων Muaythai.

Η πρώτη μεγάλη αύξηση ενδιαφέροντος γύρω από το Muaythai όχι μόνον αυστηρά ως βασιλική πολεμική τέχνη, ήταν την εποχή του βασιλιά Naresuan το 1584, μια εποχή γνωστή ως περίοδος Ayuddhaya. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κάθε στρατιώτης εκπαιδευόταν στο Muaythai και μπορούσε να το χρησιμοποιήσει, όπως και ο Βασιλιάς. Σιγά-σιγά το Muaythai απομακρύνθηκε από τις ρίζες του στο «Chupasart» και εξελίχθηκαν νέες τεχνικές μάχης.

Η αλλαγή στην τέχνη Muaythai συνέχισε κάτω από τον βασιλιά  Prachao Sua, τον επονομαζόμενο Tiger King. Αγαπούσε τόσο πολύ το Muaythai που συχνά ο Tiger King αγωνιζόταν ανώνυμα σε αγώνες χωριών, νικώντας τους τοπικούς πρωταθλητές. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του και όταν το έθνος βρισκόταν σε περίοδο ειρήνης, για να απασχολείται ο στρατός, ο Βασιλιάς διέταζε να εκπαιδεύονται οι στρατιώτες στο Muaythai και έτσι το ενδιαφέρον για το άθλημα ήταν ήδη μεγάλο.

Ο λαός της Ταϊλάνδης, όσο και οι Βασιλιάδες, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μεταφορά του αθλήματος από το πεδίο της μάχης στο ρινγκ. Ένας από τους πρωταγωνιστές του μετασχηματισμού του αθλήματος ήταν ο βασιλιάς Tiger King, ο οποίος όχι μόνο επηρέασε τα στυλ μάχης αλλά και τον εξοπλισμό.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, τα χέρια και οι πήχεις άρχισαν να δένονται με λωρίδες από τρίχα αλόγου. Αυτό εξυπηρετούσε έναν διπλό σκοπό, να προστατεύσει τον μαχητή και παράλληλα να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στον αντίπαλο. Στην πορεία αντικαταστάθηκαν από σχοινιά κάνναβης. Για συγκεκριμένους αγώνες, και με τη συμφωνία και των δύο μαχητών, αναμείγνυαν αλεσμένο γυαλί με κόλλα και το άπλωναν στις λωρίδες.

Η Ταϊλανδέζικη πυγμαχία έγινε πλέον το αγαπημένο άθλημα και χόμπι των πολιτών, του στρατού και του Βασιλιά. Ιστορικές πηγές δείχνουν ότι άτομα όλων των κοινωνικών στρωμάτων, συγκεντρώνονταν σε σχολές για προπόνηση. Πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και ηλικιωμένοι, όλοι ήθελαν λίγη δράση. Κάθε χωριό διοργάνωνε αγώνες και είχε τους δικούς του πρωταθλητές. Κάθε αγώνας γινόταν διαγωνισμός στοιχημάτων και διαγωνισμός τοπικής υπερηφάνειας. Η παράδοση των στοιχημάτων παρέμεινε στο άθλημα έως και σήμερα στοιχηματίζοντας μεγάλα ποσά για το αποτέλεσμα των αγώνων.

Η περίοδος του Βασιλιά Ράμα V

Η Ταϊλανδέζικη πυγμαχία ήταν πάντα δημοφιλής, αλλά όπως και τα περισσότερα αθλήματα, υπήρξαν στιγμές που ήταν περισσότερο δημοφιλές. Στην περίοδο του Βασιλιά Ράμα V, πολλοί αγώνες Muaythai ήταν αγώνες Royal Command. Ο βασιλιάς έδινε στρατιωτικούς τίτλους ως ανταμοιβή στους μαχητές. Σήμερα οι τίτλοι, όπως το Muen Muay Mee Chue από το Chaiya ή ο Muen Muay Man Mudh από το Lopburi είναι σχεδόν αμετάφραστοι. Σημαίνουν κάτι σαν Major of Boxing. Κάποτε ήταν πολύτιμοι και σεβαστοί τίτλοι.

Η περίοδος Rama V ήταν άλλη μια χρυσή εποχή για τον Muaythai. Δημιουργήθηκαν στρατόπεδα πυγμαχίας, ανιχνευτές ταλέντων – με βασιλική εντολή – στρατολογούσαν πιθανούς μαχητές από την άνω χώρα. Οι διοργανωτές αγώνων άρχισαν να οργανώνουν υψηλούς αγώνες με έπαθλο μεγάλα βραβεία και τιμή. Αυτό ενθουσίασε τους ανθρώπους της τότε εποχής, όπως γίνεται στις μέρες μας στα στάδια της Μπανγκόκ.

Οι αγώνες τότε δεν διεξάγονταν σε ρινγκ όπως γίνεται σήμερα με το Muaythai, τότε χρησιμοποιούσαν οποιοδήποτε διαθέσιμο χώρος κατάλληλου μεγέθους όπως για παράδειγμα κάποια αυλή.

Κατά την περίοδο του Βασιλιά Ράμα VI χρησιμοποιήθηκε το τυπικό ρινγκ που περιβάλλεται από σχοινιά, όπως και η χρονομέτρηση γινόταν με ρολόι. Πριν από αυτήν την περίοδο, η τήρηση του χρόνου γινόταν με την αιώρηση ενός τρυπημένου κελύφους καρύδας σε ένα κουβά με νερό. Όταν το κομμάτι καρύδας βυθιζόταν στον κουβά, ένα τύμπανο σήμαινε το τέλος του γύρου.

Το Muaythai υπήρξε ανέκαθεν το άθλημα των πολιτών με την στρατιωτική ικανότητα μάχης. Σε όλες τις χρυσές εποχές του, οι άνθρωποι εκπαιδεύονταν και ασκούνταν στο άθλημα είτε ήταν Βασιλιάδες είτε πολίτες. Ήταν μέρος του σχολικού προγράμματος μέχρι τη δεκαετία του 1920 όταν και αποσύρθηκε επειδή θεωρήθηκε ότι το ποσοστό τραυματισμού ήταν πολύ υψηλό. Οι άνθρωποι ωστόσο, συνέχισαν να προπονούνται σε γυμναστήρια και σχολές όπως κάνουν σήμερα.

Για αιώνες ο στρατός εκπαιδευόταν στο Muaythai. Οι στρατιώτες έχουν εκπαιδευτεί και χρησιμοποιήσει τις τεχνικές από την απαρχή στρατού στην Ταϊλάνδη. Για τον στρατό ήταν πάντα η πολεμική τέχνη του πεδίου της μάχης. Όταν ένας Ταϊλανδός στρατιώτης μάχεται σώμα με σώμα χρησιμοποιεί το Muaythai. Αλλά αυτό ισχύει και για κάθε Ταϊλανδό πολίτη, άνδρα ή γυναίκα. Η παρακολούθηση, η εκμάθηση και η μύηση του Muaythai είναι μέρος της παιδικής ηλικίας στην Ταϊλάνδη.

Οι αλλαγές που έχει υποστεί το άθλημα μετέπειτα ήταν αλλαγές στον εξοπλισμό που χρησιμοποιούνταν όπως και ριζικές αλλαγές στους κανόνες διεξαγωγής. Για παράδειγμα, οι ταϊλανδοί  μαχητές φορούσαν πάντα σπασουάρ. Το λάκτισμα ή το γόνατο στη βουβωνική χώρα ήταν ένα απόλυτα νόμιμο χτύπημα μέχρι το 1930. Παλαιότερα, η προστασία γινόταν από φλοιό δέντρων ή κοχύλια θάλασσας που κρατιόντουσαν με ένα κομμάτι ύφασμα δεμένο μεταξύ των ποδιών και γύρω από τη μέση.

Το σπασουάρ μετατράπηκε αργότερα σε ένα τριγωνικό μαξιλάρι, κόκκινο ή μπλε, δεμένο γύρω από την μέση με ένα λουράκι ανάμεσα στα πόδια.

Το μαξιλάρι εξαφανίστηκε, αφού ένας μαχητής σε ένα ταξίδι στη Μαλαισία είδε ένα σπασουάρ σε στυλ θήκης. Επέστρεψε στην Ταϊλάνδη με την ιδέα, η οποία είναι κοντά στην αρχική ιδέα με το κοχύλι και από τότε οι μαχητές του Muaythai χρησιμοποιούν αυτό το στυλ.

Η δεκαετία του 1930

Η δεκαετία του 1930 είδε την πιο ριζική αλλαγή στο άθλημα. Τότε κωδικοποιήθηκαν και θεσπίστηκαν οι σημερινοί κανόνες και κανονισμοί. Τα σχοινιά των χεριών αντικαταστάθηκαν και τα γάντια πήραν τη θέση τους.

Αυτή η καινοτομία ήταν επίσης ως απάντηση στην αυξανόμενη επιτυχία των Ταϊλανδών μαχητών στους διεθνείς αγώνες.

Μαζί με την εισαγωγή γαντιών, ήρθαν και οι κατηγορίες βάρους με βάση τις διεθνείς κατηγορίες πυγμαχίας. Αυτές και άλλες καινοτομίες – όπως η εισαγωγή πέντε γύρων – άλλαξαν ουσιαστικά τις τεχνικές που χρησιμοποιούσαν οι μαχητές αναγκάζοντας μερικές τεχνικές μάχης να εξαφανιστούν.

Πριν από την εισαγωγή των κατηγοριών βάρους, ένας μαχητής μπορούσε να αγωνιστεί με όλους τους συμμετέχοντες ανεξαρτήτους μεγέθους και διαφοράς βάρους. Ωστόσο η εισαγωγή των κατηγοριών βάρους σήμαινε ότι οι μαχητές ταιριάζουν πιο ομοιόμορφα μεταξύ τους και αντί να υπάρχει ένας γενικός πρωταθλητής, υπάρχει ένας για κάθε κατηγορία βάρους.

Οι περισσότεροι μαχητές του Muaythai ανήκουν στις ελαφρύτερες κατηγορίες βάρους. Το 70% όλων των μαχητών ανήκουν στα τμήματα βάρους flyweight και bantamweight. Υπάρχουν αγώνες welterweight και middleweight, αλλά δεν εμφανίζονται τόσο συχνά και οι βαρύτερες κατηγορίες σπάνια αγωνίζονται.

Η δημιουργία σταδίων αντί για αυτοσχέδια ρινγκ και αυλές, ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ράμα VII πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σταδιακά κατά τη διάρκεια του πολέμου έχασαν την δημοσιότητα τους, αλλά μετά το τέλος του πολέμου εμφανίστηκαν ξανά, το Muaythai έδειχνε να μην έχει χάσει καθόλου την ισχύ του. Οι μαχητές από την άνω και γύρω χώρα για άλλη μια φορά κατευθύνονταν προς την δόξα και την τύχη που δεν ήταν πουθενά αλλού από ότι στην Μπανγκόκ.

Η δόξα βρισκόταν σε στάδια όπως το Rajadamnern και το Lumpinee. Αργότερα οι αγώνες ήταν τηλεοπτικοί σε έγχρωμη μετάδοση. Το Channel 7 της Ταϊλάνδης ξεκίνησε να μεταδίδει τους αγώνες σε έγχρωμη μετάδοση πριν από 20 χρόνια. Σήμερα και οι τέσσερις Ταϊλανδέζικοι τηλεοπτικοί σταθμοί μεταδίδουν δωρεάν σε εκατομμύρια οπαδούς του Muaythai σε όλη την Ταϊλάνδη – τέσσερις φορές την εβδομάδα.

Τυποποίηση του αθλήματος

Η πολεμική τέχνη πλέον έχει εξελιχθεί σε ένα δημοφιλές άθλημα. Κωδικοποιημένο και τώρα με πέντε γύρους των τριών λεπτών, ο κάθε γύρος με διάλλειμα δύο λεπτών.

Οι βετεράνοι μαχητές που πολέμησαν πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν αντίθετοι στις αλλαγές που έγιναν από την τυποποίηση του αθλήματος. Οι γύροι των τριών λεπτών και οι κατηγορίες βάρους άλλαξαν όπως έλεγαν το άθλημα.

«Έπρεπε να πολεμήσουμε όλους τους αντιπάλους, έπρεπε να γνωρίζουμε όλα τα κόλπα της τέχνης. Χρησιμοποιούσαμε χτυπήματα και τεχνικές που δεν είχαν διδαχθεί ακόμη αυτοί οι μαχητές. Δεν είχαμε αυτά τα διαλείμματα και αντίθετα αγωνιζόμασταν μέχρι να πέσει ένας από εμάς.»

Είχαν δίκιο. Το Muaythai έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια. Άλλαξε και εξελίχθηκε από μία πολεμική τέχνη που χρησιμοποιούνταν στο πεδίο της μάχης σε άθλημα, με βάση πάντα την παράδοσιακή τέχνη που πέρασε από γενιά σε γενιά μέχρι και σήμερα.

Παρά τις αλλαγές της ιστορίας, το Muaythai δεν έχει χάσει την εξωτική του πλευρά. Το Muaythai είναι ακόμα η ανώτερη πολεμική τέχνη. Η τέχνη που νικά όλες τις προκλήσεις από το Kung Fu, Karate, Taekwondo και της τελευταίας μόδας του Kickboxing. Όλα τα προηγούμενα στυλ έχουν έρθει στην Ταϊλάνδη, όχι μόνο μία, αλλά πολλές φορές και από πολλά μέρη της γης για να δοκιμαστούν.

Το Muaythai δεν έχει χάσει το ενδιαφέρον του στην Ταϊλάνδη. Οι αξιολογήσεις των τηλεοπτικών αγώνων είναι μεταξύ των δημοφιλέστερων προγραμμάτων του Βασιλείου της Ταϊλάνδης.

Στις επαρχίες, στα γύρω χωριά οι άνθρωποι συγκεντρώνονται γύρω από κάθε διαθέσιμη τηλεόραση για να παρακολουθήσουν τους αγώνες. Στην πόλη, οι δρόμοι είναι έρημοι όσο η Ταϊλάνδη παρακολουθεί αγώνες Muaythai.

Η Ταϊλανδέζικη πυγμαχία γίνεται επίσης όλο και πιο δημοφιλής εκτός Ταϊλάνδης. Έχει λάτρεις και επαγγελματίες στο Muaythai σε Αμερική, Αυστραλία, Ιαπωνία, Ευρώπη και σε πολλές άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Στις 28 Ιουνίου 2018, επί προεδρίας του κ. Ιωάννη Παπαδόπουλου ο οποίος είναι Πρόεδρος μέχρι και σήμερα, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Μούαιτάι έλαβε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού την ειδική αθλητική αναγνώριση, με αριθμό μητρώου ΧΓ36, για την ανάπτυξη του αθλήματος Μουάιτάι στην Ελλάδα.

Η περίφημη ιστορία του Muaythai συνεχίζεται καθώς χαίρει μεγαλύτερης αναγνώρισης στη διεθνή σκηνή.