Ένα άθλημα τόσο παλιό όσο το Muaythai έχει και πολλούς θρύλους. Ακόμα και οι αρχές του χάνονται στην ομίχλη των μύθων. Ωστόσο οι περισσότεροι από τους θρύλους του βασίζονται ιστορικά στην αλήθεια. Όλοι οι ταϊλανδοί δείχνουν την υπερηφάνεια τους και τη σημασία που έχει για αυτούς το άθλημα.

Βιρμανία και Σιάμ

Στο παρελθόν, οι ελέφαντες διέσχιζαν τα σύνορα από τη Βιρμανία προς το Σιάμ μεταφέροντας τον καλύτερο μαχητή από τη Βιρμανία για να προκαλέσουν τον επιλεγμένο πρωταθλητή του Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη) σε αγώνα Muaythai. Αλλά τότε ήταν χωρίς γύρους, χρονομετρητές και τις πρόσφατες καινοτομίες του αθλήματος.

Οι δύο πρωταθλητές απλώς πολεμούσαν με τους πήχεις τους δεμένους με σχοινί, έως ότου πέσει ο ένας ή ο άλλος. Έπειτα, οι ελέφαντες μετέφεραν τον ηττημένο ή νικητή μαχητή πίσω στη Βιρμανία. Οι θρύλοι δημιουργήθηκαν από τέτοιες μυθικές συναντήσεις Muaythai.

Το Muaythai, η μαχητική τέχνη του πνευματικού πολεμιστή, η πολεμική τέχνη επαφής στο πεδίο της μάχης, προσφέρει στους θρύλους μια μυθική αρένα με ήρωες όπως τον Nai Khanom Tom. Είναι το κλασσικό μυθιστόρημα για όλα τα παιδιά της Ταϊλάνδης που ονειρεύονται τους θρύλους και τους πολεμιστές που προστάτευαν τους Βασιλιάδες και τη χώρα.

Nai Khanom Tom

Το όνομα Nai Khanom Tom είναι το όνομα που κάθε παιδί της Ταϊλάνδης γνωρίζει και είναι αυτό που κοσμεί κάθε βιβλίο ή δημοσίευση σχετικά με το άθλημα. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες του Muaythai.

Το 1774, ο Nai Khanom Tom ήταν αιχμάλωτος πολέμου στη Βιρμανία. Οι Βιρμάνοι τον είχαν συλλάβει όταν λεηλάτησαν και έκαψαν την αρχαία πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης, την Αγιουτάγια.

Ο Βασιλιάς Μάνγκρα της Βιρμανίας έφυγε από την πρωτεύουσά του στο Βορρά στο Krung Angwa για να ταξιδέψει στο Ρανγκούν  την σημερινή πρωτεύουσα, για να παρακολουθήσει τη θρησκευτική τελετή στην Παγόδα Chevedakang. Οι Ταϊλανδοί ισχυρίζονται μέχρι και σήμερα ότι η γιορτή ήταν στην παγόδα Ket That.

Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι οι εορτασμοί περιλάμβαναν πολλές ψυχαγωγίες, αθλήματα και παιχνίδια, μεταξύ των οποίων και το Muaythai.

Οι Βιρμανοί είχαν τη δική τους πολεμική τέχνη – δεν έμοιαζε με το Muaythai και το όνομά της ήταν Πάρμα. Η Πάρμα βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη γροθιά ως το κύριο όπλο, ενώ οι μαχητές του Muaythai ήταν διάσημοι τότε όπως και τώρα για τις ικανότητές τους στη χρήση και των 8 άκρων. Ο Βασιλιάς Μάνγκρα ήθελε να δει ποια πολεμική μαχητική επιδεξιότητα ήταν η ανώτερη και ζήτησε τους καλύτερους Σιαμέζους (Ταϊλανδούς) φυλακισμένους να πολεμήσουν τους Βιρμανούς μαχητές του. Ο Nai Khanom Tom ήταν η φυσική επιλογή για τους Ταϊλανδούς, καθώς ήταν γνωστός για τις ικανότητες Muaythai που κατείχε.

Η σκηνή

Η μαχητική σκηνή ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή μάχη. Χωρίς χρονόμετρο, χωρίς γύρους, χωρίς γάντια – μόνον τα χέρια δεμένα με σχοινιά κάνναβης,  στοιχειώδες σπασουάρ, αλλά με τη βουβωνική χώρα να είναι επιτρεπόμενος στόχος. Ήταν ένας απλός αγώνας μέχρι τέλους, όχι σε ρινγκ, αλλά σε μια αρένα η οποία ήταν η γη που μόλις είχαν καταλάβει οι Βιρμανοί.  Ήταν ο πραγματικός αγώνας της αρχαίας τέχνης του Muay Boran.

Υπήρχαν βασικές διαφορές μεταξύ των δύο στυλ. Οι πυγμάχοι της Βιρμανίας φορούσαν ένα παραδοσιακό σαρόνγκ (ύφασμα) μήκους μέχρι τον αστράγαλο με το οποίο χόρευαν, σχεδόν σε αργή κίνηση, γύρω από τον αντίπαλό τους περιμένοντας και ψάχνοντας ένα άνοιγμα στην άμυνα. Οι Βιρμανοί βασίζονταν περισσότερο στις γροθιές τους και όχι  τόσο στα λακτίσματα, τα γόνατα και τους αγκώνες τους. Οι Ταϊλανδοί, από την άλλη πλευρά, πολεμούσαν φορώντας pannung, μια παραδοσιακή μορφή μονοκόμματου υφάσματος, τυλιγμένο μια φορά γύρω από το σώμα και δεμένο σε έναν κόμπο στο πίσω μέρος. Ο Nai Khanom Tom είχε τότε μια ελευθερία στις κινήσεις και κινητικότητα την οποία δεν είχαν οι αντίπαλοι του.

Η μάχη, η νίκη

Ο Nai Khanom Tom ήταν ένας μεγάλος ασταμάτητος μαχητής, τους κέρδισε όλους έναν-έναν. Νίκησε δέκα από τους καλύτερους της Βιρμανίας. Πολέμησε για τον βασιλιά του, τη χώρα του, τους φίλους του και την ελευθερία για όλους.

Ο Βασιλιάς Μάνγκρα ήταν ένας από τους πρώτους που χειροκρότησε για το κατόρθωμα που μόλις είχε δει:  «Κάθε μέλος του Ταϊλανδού είναι ευλογημένο με δηλητήριο, ακόμη και με τα γυμνά χέρια του μπορεί να ρίξει δέκα αντιπάλους». Ο Βασιλιάς έδωσε στον Nai Khanom Tom την ελευθερία του, ο οποίος επέστρεψε στο παλιό Σιάμ και καλωσορίστηκε ως ήρωας. Οι Ταϊλανδοί χρειάζονταν την ενίσχυση του ηθικού τους, μετά την ήττα που είχαν υποστεί στην Αγιουτάγια.

Η σημασία του Θρύλου

Για τον Ταϊλανδέζικο λαό, για το Muaythai, ο θρύλος του Nai Khanom Tom αντιπροσωπεύει τις καλύτερες μαχητικές δεξιότητες του Muaythai: την βούληση να κερδίσει με τιμή για όλους και την προθυμία να αντιμετωπίσει και να υπερασπιστεί την πολεμική τέχνη του Muaythai απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη.

Πάνω από όλα, ο Nai Khanom Tom συμβολίζει την πεποίθηση που όλοι οι πολεμιστές του Muaythai έχουν στην πολεμική τους τέχνη, την πεποίθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτήν, εκτός από την ίδια. Μια πεποίθηση που έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά, είναι οτι το Muaythai δε θα πεθάνει ποτέ.

Κάθε χρόνο, στις 17 Μαρτίου, ο λαός της Ταϊλάνδης τιμά τον Nai Khanom Tom. Εκείνο το βράδυ ονομάζεται «νύχτα του πυγμάχου» όπου κάθε στάδιο της χώρας αφιερώνει αγώνες προς τιμήν του Νάι ​​Χανόμ Τομ και της γενναιότητας του. Επίσης, πραγματοποιείται το φεστιβάλ Nai Khanom Tom, στην όμορφη αρχαία πρωτεύουσα της Αγιουτάγια.